Noem me bij mijn naam
Ik werd geboren en kreeg een naam. Zoals de meeste mensen eigenlijk. Van die meeste mensen worden de meesten alleen alleen geboren. Ik niet. Ik kwam samen met mijn zusje op deze wereld. Hartstikke leuk en gezellig zul je zeggen, alleen is ook maar alleen, zoals niet al te originele geesten op datingsites voortdurend plachten te verkondigen. En dat was het ook, leuk en gezellig, de eerste jaren van ons leven tenminste. Ik denk daar de laatste tijd vaak aan terug. Over hoe we na schooltijd naar huis huppelden en stralend aan mama vroegen of ze kon raden wie ons beste vriendinnetje was. Het antwoord op die vraag was altijd hetzelfde: wij waren elkaars allerbeste vriendinnen natuurlijk. Of hoe we, als het bedtijd was, bij elkaar in bed kropen en samen andere, meeslepende levens verzonnen. Hoe we handenvol drop pikten als mama tussen de middag met de hond ging wandelen, of speculaasjes uit de uitbundig versierde koekjestrommel. In veel herinneringen is ze niet eens bewust aanwezig, omdat ...