Oogjes vol vuur
Er zijn gebeurtenissen die zoveel indruk maken, dat je nog precies weet wat je deed op het moment dat je ervan hoorde. Grote, historische gebeurtenissen zijn dat vaak, maar voor persoonlijke hoogte- en dieptepunten geldt hetzelfde. Mijn hoofd is hier niet zo vreselijk goed in, moet ik bekennen. Ik ben soms al blij als ik me vorig weekend herinner. Maar voor 6 augustus 2025 maak ik een uitzondering. Om tien voor vijf fietste ik in volle vaart richting de winkel, waar ik voor vijven nog een pakketje wilde inleveren. Of ik dat ging halen was nog maar de vraag, dus ik fietste of mijn leven ervan afhing. Mijn inzet werd beloond en nog net voor sluitingstijd rende ik naar binnen. Nauwelijks had ik het pakketje afgegeven, of ik zag op het scherm van mijn telefoon een oproep om te videobellen van mijn zoon. Wij komen niet uit een familie van bellers, het tijdstip was sowieso ongebruikelijk en zijn vriendin hoogzwanger, dus enigszins gespannen nam ik op. En daar, op de stoep van zomaar een zono...